Μη... μη φεύγεις..
Ταξίδεψε μαζί μου
σε μέρη μακρινά
όπως κάναμε παλιά...
Σε παρακαλώ, μη φεύγεις...
Θυμάσαι τότε... να!
Χορεύαμε αγκαλιά
σε 'κείνη τη γωνιά...
Σε ικετεύω, μη φεύγεις...
Σκέψου το ξανά
Μη μ'αφήνεις
μόνη πια...
Σε εκλιπαρώ, μη φεύγεις!
Αφησε πίσω τα δεινά
Ελα να ζήσουμε ξανά...
Φύγε τώρα, φύγε!
Το οξυγόνο λιγοστεύει,
η ανάσα μου βαριά...
Πάω κάπου μακριά,
θέλω να ζήσω πια ξανά.
Opa giati kati den paei kala...!!!Leei stin arxi Meine Meine kai meta Fuge Fuge..tha trelatho!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου Κώστα! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι,κάπως έτσι το σκεφτόμουν..είναι αντιφατικό!
Στην αρχή λέει να μείνει και μετά που βλέπει ότι δεν υπάρχει ανταπόκριση,του λέει να φύγει μακριά. Επειδή εκείνη θα φύγει σε έναν άλλο,ίσως καλύτερο γι'αυτήν κόσμο.Και δεν θέλει να ζεί ο άλλος με τις τύψεις γι' αυτήν της την κατάληξη. . .
Eγώ θα δανειστώ κάτι μικρό από τον Κομφούκιο ως απάντηση στο ποίημα:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το παρελθόν έφυγε.
Ξέχασέ το.
Το μέλλον δεν ήρθε ακόμη.
Μην το σκέφτεσαι.
Το παρόν είναι εδώ.
ΖΗΣΕ ΤΟ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ."
Κλειστόν λόγω θλίψης..και συνάμα πολύ άδειο. Η θλίψη είναι σαν το νερό που κυλάει..κάποια στιγμή (αν δεν ανανεωθεί) η πηγή στερεύει. Να χαμογελάς;-). Και να ανανεώνεις μόνο το άλλο σου ιστολόγιο, το να τολμάς είναι πηγή αστείρευτη;-).